Aktualności

Błogosławionych Świąt!

Wigilia seminaryjna

We wtorek 22 grudnia zgodnie z tradycją w naszej wspólnocie odbyła się wieczerza wigilijna. Uroczyste świętowanie rozpoczęła Nowenna do Dzieciątka Jezus oraz Nieszpory, którym przewodniczył ks. rektor Rafał Kułaga. W świąteczny klimat wprowadził nas śpiew kolędy Wśród nocnej ciszy oraz odczytany fragment Ewangelii o Narodzeniu Pańskim. Następnie klerycy wraz z księżmi przełożonymi i profesorami złożyli sobie życzenia świąteczne, łamiąc się opłatkiem. Kolacja wigilijna została upiększona wspólnym śpiewem kolęd. Wigilia seminaryjna to ważne wydarzenie dla całej wspólnoty. Jest to okazja, by podziękować Bogu za wszystkie wydarzenia, które miały miejsce w kończącym się roku, a także w duchu radości przygotować się do Uroczystości Bożego Narodzenia.

Nowy numer

ŻYCIE doczesne jest naszym tu i teraz. Jednak nie jest celem samym w sobie. Ono jest raczej DROGĄ. Celem naszej wędrówki jest zdobycie ŻYCIA WIECZNEGO. Podstawą utrzymania życia biologicznego jest spożywanie posiłków. Jezus Chrystus zostawił nam wspaniały dar – Eucharystię. On sam jest dla nas POKARMEM NA DROGĘ do życia wiecznego. „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.” (J 6,52)

Drogi Czytelniku, czy zastanawiałeś się nad celem swojego życia? Co będzie jak osiągniesz metę? Albo raczej jak do tej mety dobiec? Proponujemy Ci, abyś na chwilę zatrzymał się i pomyślał, czym jest dla Ciebie ten mały, biały kawałek Chleba. W większości artykułów autorzy przedstawiają, czym właśnie jest Eucharystia. Choć jest to niezgłębione – zostawiamy Tobie.

Zapraszamy!

Mikołaj w Domu Dziecka

Jak co roku klerycy odwiedzili podopiecznych Domu Dziecka „Nasz Dom Dzieciątka Jezus” w Rudniku nad Sanem. Wraz z ojcem duchownym ks. Szymonem Brodowskim, udali się tam, aby  z dziećmi spędzić razem przedświąteczny czas. Dużo satysfakcji dała dziecięca radość z prezentów i wspólnych zabaw. Dzieciaki były przeszczęśliwe, gdyż czekały na odwiedziny cały rok.

Spotkanie rozpoczęło się od Mszy świętej. Wspólna modlitwa w czasie adwentu i słowo skierowane do dzieci było dla nich umocnieniem. Później nadszedł czas na prezenty. Klerycy sprawili dzieciom wiele radości, a i one nie pozostały dłużne. Podzieliły się tym, co same wykonały i przygotowały. Spotkanie zakończyło się wspólną kolacją.

Dzieci są pod opieką sióstr zakonnych, które prowadzą Dom Dziecka i kształtują podopiecznych również pod względem religijnym, dlatego też podopieczni śpiewali wspólnie z klerykami piosenki religijne, pielgrzymkowe i ciekawiło ich codzienne życie seminaryjne. Dzieciaki potrzebowały rodzinnego ciepła, czułości, której często może im brakować. Dla kleryków była to cenna lekcja i szansa rozwoju osobowości i świadomości, że mogli zanieść w to miejsce Chrystusa, na którego przyjście oczekujemy.  

Modlitwa w intencji beatyfikacji Sługi Bożego ks. Wincentego Granata

11 grudnia, w 41. rocznicę śmierci Sługi Bożego ks. Wincentego Granata, w kościele seminaryjnym sprawowana była poranna Msza św., której przewodniczył wice-postulator procesu beatyfikacyjnego - ks. Roman Sieroń. Eucharystię koncelebrowali księża przełożeni i profesorowie seminarium. We Mszy św. uczestniczyła ograniczona liczba wiernych, ale obecni byli także alumni i siostry zakonne, na czele z Przełożoną generalną Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego – M. Victorią Kwiatkowską i Przełożoną prowincjalną Zgromadzenia Sióstr Służek NMP Niepokalanej – S. Ewą Janek. Sługa Boży przez wiele lat był kapelanem, wykładowcą i ojcem duchownym Sióstr Służek oraz opiekunem duchowym i Współzałożycielem Córek św. Franciszka Serafickiego.

Ks. prof. Wincenty Granat zmarł 11 grudnia 1979 r. w Sandomierzu. Był wybitnym polskim teologiem, rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i wykładowcą naszego seminarium. Jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym został uroczyście zamknięty pod koniec października 2018 r. Obecnie sprawę bada Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. 

Prymicje w seminarium

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP

Mikołaj w seminarium

Msza Święta za zmarłych

Święcenia kapłańskie

W niedzielę 8 listopada w kościele św. Franciszka Salezego i Andrzeja Boboli, bp Krzysztof Nitkiewicz udzielił święceń prezbiteratu diakonowi Piotrowi Sosnówce. We wspólnej modlitwie uczestniczyli rodzice diakona Piotra, najbliższa rodzina, przedstawiciel seminarium duchownego oraz – ze względów obostrzeń epidemicznych – ograniczona liczba wiernych.

Po odczytaniu słów Ewangelii ks. Piotr Przysucha, prefekt, przedstawił kandydata do święceń zaświadczając o odpowiednim jego przygotowaniu do pełnienia posługi kapłańskiej. W homilii bp Nitkiewicz nawiązując do przeczytanej Ewangelii porównał diakona Piotra do człowieka oczekującego na przybycie Oblubieńca. Mówiąc o miłości jako podstawowym kryterium oceny życia człowieka, zachęcał zarówno diakona, jak i wszystkich wiernych do praktykowania jej na co dzień.

Po homilii kandydat do święceń złożył ślub posłuszeństwa biskupowi. Następnie w trakcie śpiewu litanii do Wszystkich Świętych wzywano pomocy orędowników przed gestem nałożenia rąk oraz modlitwą konsekracyjną, która była najważniejszym momentem święceń kapłańskich. Nałożenie stuły i ornatu, obrzęd namaszczenia rąk, przekazanie kielicha i pateny do sprawowania Eucharystii oraz pocałunek pokoju zwieńczyły obrzęd święceń.

Nowo wyświęcony ks. Piotr Sosnówka po raz pierwszy koncelebrował Mszę świętą. Przed końcowym błogosławieństwem neoprezbiter wyraził wdzięczność za dar otrzymanych święceń.